โรคเมลิออยโดสิส (Melioidosis) คือ ภาวะที่เกิดขึ้นเมื่อสัมผัสกับแบคทีเรียบางชนิดในน้ำหรือดินที่มีเชื้อ บางครั้งเรียกอาการนี้ว่า“ โรควิทมอร์” ตามนักพยาธิวิทยาที่สามารถวินิจฉัยโรคนี้ได้เป็นคนแรก
โรคเมลิออยโดสิสพบได้บ่อยในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และทางตอนเหนือของออสเตรเลีย แต่ประเทศอื่น ๆ ก็มีรายงานการพบโรคเช่นกัน
โรคเมลิออยโดสิสคือภาวะที่เกิดขึ้นเมื่อผู้ป่วยไปสัมผัสกับแบคทีเรีย Burkholderia pseudomallei ซึ่งมีอยู่ทั้งในดินและน้ำ โดยพื้นที่ที่พบผู้ป่วยโรคเมลิออยโดสิสบ่อย ๆ คือ:
ผู้ที่มีอาการป่วยเรื้อรังและผู้ที่มีระบบภูมิคุ้มกันอ่อนแอมักมีความเสี่ยงสูงต่อการเป็นโรคเมลิออยโดสิส ตัวอย่างเช่น :
ผู้คนสามารถเป็นโรคเมลิออยโดสิสได้เมื่อสัมผัสกับน้ำหรือดินที่มีแบคทีเรีย Burkholderia pseudomallei
การแพร่เชื้อจากมนุษย์ไปสู่ผู้อื่นเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้ยาก แต่ก็มีความเป็นไปได้
โรคเมลิออยโดสิสอาจมีอาการได้หลากหลาย ผู้ป่วยส่วนมากใหญ่จะพบอาการภายใน 2–4 สัปดาห์หลังจากสัมผัสเชื้อแบคทีเรีย แต่ก็มีความเป็นไปได้ที่จะไม่พบอาการใด ๆ เลย
บุคคลสามารถติดเชื้อแบคทีเรียที่นำไปสู่โรคเมลิออยโดสิสผ่านบริเวณต่างๆของร่างกายได้ อาการต่างๆอาจเกิดขึ้นได้ขึ้นอยู่กับส่วนของร่างกายที่ได้รับเชื้อ ได้แก่ :
อาจทำให้เกิดอาการดังต่อไปนี้:
อาจทำให้เกิดอาการดังต่อไปนี้:
อาจทำให้เกิดอาการดังต่อไปนี้:
ระบบต่าง ๆ ของร่างกาย หรือระบบขับถ่าย อาจทำให้เกิดอาการดังต่อไปนี้:
คนทั่วโลกเสียชีวิตจากโรคเมลิออยโดสิสทุกปี แต่กรณีติดเชื้อในระบบขับถ่ายจะมีอัตราการตายจะสูงถึง 90%
แพทย์สามารถรักษาโรคเมลิออยโดสิสได้ด้วยการใช้ยา และวิธีการรักษาอื่น ๆ ตามอาการของโรค
เริ่มจากการให้ยาปฏิชีวนะทางหลอดเลือดดำ เช่น ceftazidime หรือ meropenem เป็นเวลา 10–14 วัน
หลังจากเวลานี้แพทย์จะสั่งยาต้านจุลชีพชนิดรับประทาน 3–6 เดือน ได้แก่ trimethoprim-sulfamethoxazole และ amoxicillin-clavulanic acid
บุคคลต้องได้รับการรักษาตามที่แพทย์กำหนดอย่างครบถ้วน จึงจะช่วยลดโอกาสการเป็นโรคเมลิออยโดสิสซ้ำใหม่ได้
แพทย์จะวินิจฉัยโรคเมลิออยโดสิสด้วยการซักถามผู้ป่วยเกี่ยวกับอาการ และประวัติการเดินทาง พร้อมกับการตรวจร่างกาย
การติดเชื้อเมลิออยโดสิสอาจมีอาการคล้ายกับการติดเชื้ออื่น ๆ ซึ่งรวมถึงโรคปอดบวมและวัณโรค โดยปกติแพทย์สามารถแยกความแตกต่างได้โดยการเก็บตัวอย่าง:
จากนั้นจะส่งให้ห้องปฏิบัติการวิเคราะห์ด้วย “เพาะเชื้อ” เพื่อสังเกตการเจริญเติบโตของแบคทีเรีย
แพทย์อาจวินิจฉัยเพิ่มด้วยการใช้ภาพ CT สแกน และ MRI เพื่อพิจารณาผลกระทบของโรคต่อร่างกาย ตัวอย่างเช่นโรคเมลิออยโดสิสมักทำให้เกิดฝีที่ตับ ม้าม หรือปอด ซึ่งปรากฏด้วยการทดสอบภาพ
การลดความเสี่ยงของการเป็นโรคเมลิออยโดสิส ได้แก่:
ผู้เชี่ยวชาญอิสระด้านสุขภาพ ผู้เชี่ยวชาญในด้านสมุนไพรไทยเป็นพิเศษ โดยปัจจุบันเป็นผู้เขียนหลักของ Club of Thai Health มีงานอดิเรก คือการปลูกสมุนไพรไทย และเพาะพันธุ์พืชหายาก