เยื่อหุ้มหัวใจไหล บางครั้งเรียกว่า “ของเหลวรอบหัวใจ” คือการสะสมของของเหลวส่วนเกินที่ผิดปกติซึ่งเกิดขึ้นระหว่างเยื่อหุ้มหัวใจ เยื่อบุหัวใจ และตัวหัวใจเอง
เนื่องจากน้ำในเยื่อหุ้มหัวใจเป็นผลจากโรคหรือสภาวะต่างๆ มากมาย ใครก็ตามที่มีภาวะเลือดออกจากเยื่อหุ้มหัวใจอาจได้รับผลกระทบ การไหลบ่าของเยื่อหุ้มหัวใจอาจเป็นแบบเฉียบพลัน (เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว) หรือเรื้อรัง (นานกว่า 3 เดือน)
ความร้ายแรงของภาวะนี้ขึ้นอยู่กับสาเหตุหลัก ขนาด และอัตราการเติบโตของน้ำที่ไหลออก และการรักษาจะได้ผลหรือไม่ สาเหตุที่สามารถรักษาหรือควบคุมได้ เช่น การติดเชื้อเนื่องจากไวรัสหรือภาวะหัวใจล้มเหลว ช่วยให้ผู้ป่วยได้รับการรักษาอย่างมีประสิทธิภาพและยังคงปราศจากน้ำที่เยื่อหุ้มหัวใจ
ภาวะเยื่อหุ้มหัวใจขาดเลือดที่เกิดจากภาวะอื่นๆ เช่น มะเร็ง เป็นเรื่องที่ร้ายแรงมาก และควรได้รับการวินิจฉัยและรักษาโดยทันที
นอกจากนี้ การสะสมของของเหลวอย่างรวดเร็วในเยื่อหุ้มหัวใจอาจทำให้เกิดการกดทับของหัวใจ การกดทับของหัวใจอย่างรุนแรงซึ่งทำให้ความสามารถในการทำงานลดลง การกดทับของหัวใจที่เกิดจากน้ำในช่องเยื่อหุ้มหัวใจอาจเป็นอันตรายถึงชีวิตได้
ผู้ป่วยจำนวนมากที่มีน้ำในช่องเยื่อหุ้มหัวใจขนาดเล็กไม่มีอาการ ภาวะนี้มักพบในการเอกซเรย์ทรวงอก การสแกน CT หรือการตรวจหัวใจด้วยคลื่นเสียงความถี่สูงที่ดำเนินการด้วยเหตุผลอื่น ในขั้นต้น เยื่อหุ้มหัวใจอาจยืดออกเพื่อรองรับการสะสมของของเหลวส่วนเกิน ดังนั้นอาการและอาการแสดงอาจไม่เกิดขึ้นจนกว่าจะมีของเหลวสะสมเป็นจำนวนมากเมื่อเวลาผ่านไป หากมีอาการเกิดขึ้น อาจเกิดจากการกดทับของโครงสร้างโดยรอบ เช่น ปอด กระเพาะอาหาร หรือเส้นประสาท phrenic (เส้นประสาทที่เชื่อมต่อกับไดอะแฟรม) อาการยังอาจเกิดขึ้นเนื่องจากภาวะหัวใจล้มเหลว diastolic (หัวใจล้มเหลวที่เกิดขึ้นเนื่องจากหัวใจไม่สามารถผ่อนคลายได้ตามปกติระหว่างการหดตัวแต่ละครั้งเนื่องจากการกดทับที่เพิ่มขึ้น) อาการของเยื่อหุ้มหัวใจ ได้แก่:
อาการที่เยื่อหุ้มหัวใจเป็นสาเหตุของการกดทับของหัวใจ ได้แก่:
การกดทับของหัวใจเป็นการกดทับของหัวใจอย่างรุนแรงซึ่งทำให้ความสามารถในการทำงานลดลง การกดทับของหัวใจที่เกิดจากน้ำในช่องเยื่อหุ้มหัวใจอาจเป็นอันตรายถึงชีวิตและเป็นเหตุฉุกเฉินทางการแพทย์ ซึ่งจำเป็นต้องระบายของเหลวออกอย่างเร่งด่วน
เยื่อหุ้มหัวใจอักเสบจากเยื่อหุ้มหัวใจและการอักเสบของเยื่อหุ้มหัวใจที่เกิดจากมัน (เรียกว่าเยื่อหุ้มหัวใจอักเสบ ) อาจมีสาเหตุที่เป็นไปได้หลายประการ ได้แก่:
การทดสอบที่ใช้บ่อยที่สุดในการวินิจฉัยและประเมินการไหลเวียนของเยื่อหุ้มหัวใจ ได้แก่ :
การรักษาภาวะเยื่อหุ้มหัวใจขาดเลือดขึ้นอยู่กับสภาวะแวดล้อมที่เป็นสาเหตุ และหากการไหลออกนั้นนำไปสู่อาการรุนแรง เช่น หายใจลำบากหรือหายใจลำบาก
ประวัติการรักษา การตรวจคนไข้ การตรวจวินิจฉัย ร่วมกับการตรวจน้ำหล่อเลี้ยงเยื่อหุ้มหัวใจ ช่วยให้แพทย์ระบุสาเหตุและการรักษาได้ ของเหลวส่วนเกินอาจอุดมไปด้วยโปรตีน (exudate) หรือน้ำ (transudate) ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับสาเหตุ ทั้งสองหมวดหมู่นี้ช่วยให้แพทย์กำหนดวิธีที่ดีที่สุดในการรักษาสาเหตุของน้ำในช่องเยื่อหุ้มหัวใจ
การจัดการทางการแพทย์
เป้าหมายของการจัดการทางการแพทย์สำหรับการไหลเวียนของเยื่อหุ้มหัวใจคือการรักษาต้นเหตุ การรักษาทางการแพทย์สำหรับเยื่อหุ้มหัวใจรวมถึง:
ขั้นตอนการรักษาภาวะเยื่อหุ้มหัวใจอักเสบ
ไม่ว่าน้ำในช่องเยื่อหุ้มหัวใจจะเป็น transudative (ประกอบด้วยของเหลวที่เป็นน้ำ) หรือ exudative (ประกอบด้วยของเหลวที่อุดมด้วยโปรตีน) ปริมาตรน้ำเยื่อหุ้มหัวใจขนาดใหญ่ที่ทำให้เกิดอาการทางเดินหายใจหรือบีบหัวใจควรจะระบายออกเพื่อเอาของเหลวส่วนเกิน ป้องกันการสะสมอีกครั้ง หรือรักษาต้นเหตุของการสะสมของของเหลว
กระแสน้ำเยื่อหุ้มหัวใจขนาดใหญ่อาจถูกระบายออกทาง:
การไหลเวียนของเยื่อหุ้มหัวใจที่ไม่สามารถจัดการได้โดยการรักษาทางการแพทย์หรือการระบายน้ำส่วนเกินอาจต้องได้รับการผ่าตัด
Pericardial Window (Subxyphoid Pericardiostomy)เป็นกระบวนการที่มีการบุกรุกน้อยที่สุดโดยการเปิดช่องในเยื่อหุ้มหัวใจเพื่อระบายของเหลวที่สะสมอยู่รอบหัวใจ หน้าต่างเยื่อหุ้มหัวใจสามารถทำได้โดยการกรีดเล็กๆ ใต้ปลายกระดูกหน้าอก (sternum) หรือผ่านกรีดเล็กๆ ระหว่างซี่โครงที่ด้านซ้ายของหน้าอก
Percutaneous Balloon Pericardiotomyเป็นขั้นตอนที่ไม่ผ่าตัดโดยใช้คำแนะนำเอ็กซ์เรย์เพื่อดูเยื่อหุ้มหัวใจและใส่สายสวนขยายบอลลูน ขั้นตอนนี้ไม่ธรรมดา
ทีมดูแลสุขภาพของคุณจะหารือเกี่ยวกับความเสี่ยงและผลประโยชน์ที่เป็นไปได้ของตัวเลือกการรักษาแต่ละแบบกับคุณ
