โรคโลหิตจางที่เป็นอันตราย (Pernicious Anemia Facts)  คือ โลหิตจางที่เกิดจากการขาดวิตามินบี 12 ซึ่งเป็นผลมาจากการดูดซึมวิตามินบี 12 ที่บกพร่อง เนื่องจากขาดสารที่เรียกว่าปัจจัยภายใน (IF) ที่ผลิตโดยเยื่อบุกระเพาะอาหาร

โรคโลหิตจางที่เป็นอันตรายเป็นภาวะที่เกิดจากวิตามินบี 12 ในร่างกายน้อยเกินไป  โดยวิตามินบี 12 ช่วยให้ร่างกายสร้างเซลล์เม็ดเลือดแดงที่แข็งแรง และช่วยให้เซลล์ประสาทแข็งแรง พบในอาหารสัตว์ ได้แก่ เนื้อสัตว์ ปลา ไข่ นม และผลิตภัณฑ์นมอื่นๆ

โรคโลหิตจางที่เป็นอันตรายอาจทำให้เกิดความเสียหายถาวรต่อเส้นประสาท และอวัยวะอื่น ๆ หากเป็นไปเป็นเวลานานโดยไม่ได้รับการรักษา นอกจากนี้ยังเพิ่มความเสี่ยงในการเป็นมะเร็งกระเพาะอาหาร

อาการโรคโลหิตจางชนิดขาดวิตามินบี 12 

อาการทั่วไปที่พบได้แก่

• รู้สึกเหนื่อย
• อ่อนเพลีย
• ชาที่มือ และเท้า
• ลิ้นสีแดงสดเรียบ

อาการของโรคโลหิตจางเกิดจากความสามารถในการนำออกซิเจนในเลือดลดลง หายใจลำบาก เหนื่อยล้า เวียนศีรษะ และผิวสีซีดสามารถเกิดขึ้นได้กับโรคโลหิตจาง ในภาวะโลหิตจางหัวใจจะอยู่ภายใต้ความเครียด เนื่องจากต้องทำงานหนักขึ้น เพื่อส่งออกซิเจนไปยังเนื้อเยื่อของร่างกายให้เพียงพอ ซึ่งอาจส่งผลให้เกิดหัวใจเต้นเร็ว หัวใจเต้นผิดจังหวะ หัวใจโต (Cardiomegaly) หรือแม้แต่หัวใจล้มเหลว รวมทั้งกลุ่มอาการทางระบบประสาท

สาเหตุของโรคโลหิตจางที่เป็นอันตราย

โรคโลหิตจางที่เป็นอันตรายถือเป็นโรคภูมิต้านตนเองซึ่งระบบภูมิคุ้มกันของร่างกายผิดพลาดทำลายให้เนื้อเยื่อของตัวเองเสียหาย เชื่อกันว่าการดูดซึมวิตามิน B-12 ที่ลดลงจากทางเดินอาหารในโรคโลหิตจางที่เป็นอันตรายเป็นผลมาจากการมี Autoantibody กับปัจจัยภายใน (IF) ซึ่งเป็นโปรตีนที่ผลิตในกระเพาะอาหารซึ่งจำเป็นสำหรับการดูดซึมวิตามิน B-12  โดยวิตามิน B-12 จะจับกับปัจจัยภายในของกระเพาะอาหาร และช่วยให้ลำไส้เล็กดูดซึมได้ดีขึ้นไปพร้อมกับกระบวนการย่อยอาหาร นอกจากกระบวนการสร้างภูมิคุ้มกันทำลายตนเองที่โจมตีโปรตีน IF และลดระดับ IF ในการหลั่งในกระเพาะอาหารแล้ว ปฏิกิริยาภูมิต้านตนเองอีกอย่างหนึ่งกับเซลล์เยื่อบุกระเพาะอาหารก็เกิดขึ้นเช่นกัน ซึ่งส่งผลให้เกิดการอักเสบที่เรียกว่าโรคกระเพาะแกร็นเรื้อรัง

การรักษาโลหิตจางที่ขาดวิตามิน B-12

อาการของโรคโลหิตจางที่เป็นอันตราย และการขาดวิตามิน B-12 สามารถรักษาได้โดยการเติมวิตามิน B-12 ในร่างกาย หากภาวะอื่นที่ไม่ใช่โรคโลหิตจางที่เป็นอันตรายมีส่วนทำให้ขาดวิตามินบี 12 การรักษาจะต้องมุ่งไปที่สาเหตุหลักด้วย อาการของการขาดวิตามินบี 12 อาจดีขึ้นหลังจากการรักษาพยาบาลเพียงไม่กี่วัน

วิตามิน B-12 มักจะได้รับจากการเป็นการฉีดเข้ากล้าม โดยทั่วไป การฉีดวิตามิน B-12 1,000 ไมโครกรัม (1 มก.) ทุกวันเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ ตามด้วย 1 มก. ทุกสัปดาห์เป็นเวลา 4 สัปดาห์ และ 1 มก. ทุกเดือนหลังจากนั้น

การรักษาทางเลือกสำหรับโรคโลหิตจางที่เป็นอันตราย ได้แก่ วิตามิน B-12 ขนาดสูงด้วยการรับประทาน เนื่องจากระบบการดูดซึมวิตามิน B-12 ที่มีประสิทธิภาพต่ำกว่ามีอยู่ในลำไส้ ปริมาณยารับประทานที่จำเป็นสำหรับการรักษาประเภทนี้ (1 – 2 มก./วัน) สูงกว่าความต้องการวิตามินบี 12 ขั้นต่ำต่อวันสำหรับผู้ใหญ่มากกว่า 200 เท่า และสูงกว่าปริมาณวิตามิน B-12 มาตรฐาน นอกจากนี้ยังมีแบบชนิดสเปรย์ฉีดจมูก และยาอมวิตามิน B-12 ใต้ลิ้น (ใต้ลิ้น) และอื่นๆ ตามที่แพทย์เห็นว่าเหมาะสม