คือยาที่ใช้เพื่อควบคุมอาการชัก การควบคุมและลดอาการชักช่วยให้คุณทำกิจกรรมประจำวันตามปกติได้มากขึ้น ลดความเสี่ยงที่จะเกิดอันตรายเมื่อคุณหมดสติ และลดความเสี่ยงที่จะเกิดอาการชักซ้ำๆ ที่อาจเป็นอันตรายถึงชีวิตได้ ฟีโนบาร์บิทอลอยู่ในกลุ่มยาที่เรียกว่ายากันชัก/ยาสะกดจิต มันทำงานโดยควบคุมไฟฟ้าที่ผิดปกติในสมองที่เกิดขึ้นระหว่างอาการชัก ยานี้ยังใช้ในช่วงเวลาสั้น ๆ (โดยปกติไม่เกิน 2 สัปดาห์) เพื่อช่วยให้คุณสงบสติอารมณ์หรือช่วยให้คุณนอนหลับในช่วงที่มีความวิตกกังวล มันทำงานโดยส่งผลกระทบต่อบางส่วนของสมองเพื่อทำให้สงบ
รับประทานยานี้ทางปากโดยมีหรือไม่มีอาหาร โดยปกติวันละครั้งก่อนนอนเพื่อควบคุมอาการชัก หรือตามคำแนะนำของแพทย์ รับประทานพร้อมอาหารหรือนมหากเกิดอาการปวดท้อง หากคุณกำลังใช้ยานี้ในรูปแบบของเหลว ให้ตวงปริมาณยาอย่างระมัดระวังโดยใช้อุปกรณ์วัด/ถ้วยพิเศษ อย่าใช้ช้อนที่ใช้ในครัวเรือนเพราะคุณอาจไม่ได้รับปริมาณที่ถูกต้อง
ปริมาณขึ้นอยู่กับเงื่อนไขทางการแพทย์ของคุณ ระดับฟีโนบาร์บิทอลในเลือด และการตอบสนองต่อการรักษา ปริมาณในเด็กอาจขึ้นอยู่กับน้ำหนัก
แพทย์ของคุณอาจแนะนำให้คุณเริ่มใช้ยานี้ในขนาดต่ำและค่อยๆ เพิ่มขนาดยาเพื่อป้องกันผลข้างเคียง เช่น อาการง่วงซึมและเวียนศีรษะ ปฏิบัติตามคำแนะนำของแพทย์อย่างระมัดระวัง อย่าใช้ยานี้มากหรือน้อยกว่าที่กำหนด
อาจใช้เวลาหลายสัปดาห์กว่าจะถึงขนาดยาที่ดีที่สุดสำหรับคุณและควบคุมอาการชักได้อย่างสมบูรณ์ ยานี้ทำงานได้ดีที่สุดเมื่อปริมาณยาในร่างกายของคุณอยู่ในระดับคงที่ ดังนั้นควรกินเวลาเดิมในแต่ละวัน
อย่าหยุดใช้ยานี้ (และยากันชักอื่น ๆ ) โดยไม่ปรึกษาแพทย์ของคุณ อาการชักของคุณอาจแย่ลงหรือทำให้เกิดอาการชักรุนแรงมากซึ่งยากต่อการรักษา (status epilepticus) เมื่อหยุดยานี้กะทันหัน
หากคุณหยุดใช้ยานี้กะทันหัน คุณอาจมีอาการถอนยา (เช่น วิตกกังวล ภาพหลอน กระตุก นอนไม่หลับ) การถอนตัวจากฟีโนบาร์บิทอลอาจรุนแรงและรวมถึงอาการชักและ (ไม่บ่อย) ถึงแก่ชีวิต เพื่อช่วยป้องกันอาการถอนยา แพทย์ของคุณอาจลดขนาดยาลงอย่างช้าๆ การถอนตัวมีแนวโน้มมากขึ้นหากคุณใช้ฟีโนบาร์บิทอลมาเป็นเวลานานหรือในปริมาณที่สูง แจ้งให้แพทย์หรือเภสัชกรทราบทันทีหากคุณมีอาการถอนยา
แม้ว่าจะช่วยได้หลายคน แต่บางครั้งยานี้อาจทำให้เกิดการเสพติดได้ ความเสี่ยงนี้อาจสูงขึ้นหากคุณมีความผิดปกติจากการใช้สารเสพติด (เช่น การใช้สารเสพติดมากเกินไปหรือติดยา/แอลกอฮอล์) ใช้ยานี้ตรงตามที่กำหนดเพื่อลดความเสี่ยงของการติดยา สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมจากแพทย์หรือเภสัชกรของคุณ
เมื่อใช้ยานี้เป็นเวลานานสำหรับรักษาความวิตกกังวลหรือเพื่อช่วยให้คุณนอนหลับ ยานี้อาจใช้ไม่ได้ผลเช่นกัน ควรใช้ฟีโนบาร์บิทอลในช่วงเวลาสั้น ๆ สำหรับความวิตกกังวลหรือการนอนหลับ พูดคุยกับแพทย์ของคุณหากยานี้หยุดทำงานได้ดี
แจ้งให้แพทย์ทราบหากความวิตกกังวลหรือการควบคุมอาการชักของคุณแย่ลง (เช่น จำนวนการชักเพิ่มขึ้น)
อ่านเพิ่มเติมเกี่ยวกับภาวะชักจากไข้
อาจเกิดอาการวิงเวียนศีรษะ ง่วงนอน ตื่นเต้น ปวดศีรษะ เหนื่อยล้า เบื่ออาหาร คลื่นไส้ หรืออาเจียนได้ เนื่องจากร่างกายจะปรับตัวเข้ากับการใช้ยา หากอาการเหล่านี้ยังคงมีอยู่หรือแย่ลง ให้แจ้งแพทย์หรือเภสัชกรของคุณทันที
จำไว้ว่าแพทย์ของคุณได้สั่งจ่ายยานี้เนื่องจากเขาหรือเธอได้ตัดสินแล้วว่าประโยชน์ต่อคุณนั้นมีมากกว่าความเสี่ยงของผลข้างเคียง หลายคนที่ใช้ยานี้ไม่มีผลข้างเคียงที่ร้ายแรง
ผู้คนจำนวนน้อยที่ใช้ยากันชักในทุกสภาวะ (เช่น อาการชัก โรคไบโพลาร์ ความเจ็บปวด) อาจประสบกับภาวะซึมเศร้า ความคิด/ความพยายามที่จะฆ่าตัวตาย หรือปัญหาทางจิต/อารมณ์อื่นๆ แจ้งให้แพทย์ทราบทันที หากคุณหรือครอบครัว/ผู้ดูแลสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ ความคิด หรือพฤติกรรมที่ผิดปกติ/กะทันหัน รวมถึงอาการซึมเศร้า ความคิด/ความพยายามฆ่าตัวตาย ความคิดเกี่ยวกับการทำร้ายตัวเอง
แจ้งให้แพทย์ทราบทันที หากคุณมีผลข้างเคียงที่ร้ายแรง ได้แก่ เดินเซ/งุ่มง่าม เห็นภาพซ้อน หายใจเร็ว/ช้า/ตื้น เป็นลม เป็นลม หัวใจเต้นช้า เหนื่อยล้า/อ่อนแรงอย่างรุนแรง ผิวสีซีด
อาการแพ้อย่างรุนแรงต่อยานี้หาได้ยาก อย่างไรก็ตาม ให้ไปพบแพทย์ทันที หากคุณสังเกตเห็นอาการแพ้อย่างรุนแรง รวมถึง: ผื่น คัน/บวม (โดยเฉพาะที่ใบหน้า/ลิ้น/คอ) อาการวิงเวียนศีรษะรุนแรง หายใจลำบาก
นี่ไม่ใช่ผลข้างเคียงที่เป็นไปได้ทั้งหมด หากคุณสังเกตเห็นผลกระทบอื่นๆ ที่ไม่ได้ระบุไว้ข้างต้น โปรดติดต่อแพทย์หรือเภสัชกรของคุณ
ก่อนใช้ยาฟีโนบาร์บิทอล แจ้งให้แพทย์หรือเภสัชกรทราบ หากคุณแพ้ยานี้ หรือกับยาบาร์บิทูเรตอื่นๆ (เช่น ไพรมิโดน, เซโคบาร์บิทัล); หรือยาต้านอาการชักอื่น ๆ (เช่น carbamazepine, fosphenytoin, oxcarbazepine, phenytoin); หรือถ้าคุณมีอาการแพ้อื่นๆ ผลิตภัณฑ์นี้อาจมีส่วนผสมซึ่งอาจทำให้เกิดอาการแพ้หรือปัญหาอื่นๆ พูดคุยกับเภสัชกรของคุณสำหรับรายละเอียดเพิ่มเติม
ก่อนใช้ยานี้ แจ้งให้แพทย์หรือเภสัชกรทราบเกี่ยวกับประวัติการรักษาของคุณ โดยเฉพาะปัญหาเกี่ยวกับฮอร์โมนบางชนิด (โรคต่อมหมวกไต เช่น โรคแอดดิสัน) ปัญหาตับ ปัญหาไต โรคปอด (เช่น ภาวะหยุดหายใจขณะหลับ โรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง-COPD) , ความผิดปกติทางจิต/อารมณ์ (เช่น ภาวะซึมเศร้า ความคิดฆ่าตัวตาย) ประวัติส่วนตัวหรือครอบครัวเกี่ยวกับความผิดปกติในการใช้สารเสพติด (เช่น การใช้สารเสพติด/แอลกอฮอล์มากเกินไป) ประวัติส่วนตัว/ครอบครัวเกี่ยวกับโรคเลือดบางชนิด (porphyria) การขาดวิตามินบางอย่าง (กรดโฟลิก, วิตามินเค)
ผู้เชี่ยวชาญอิสระด้านสุขภาพ ผู้เชี่ยวชาญในด้านสมุนไพรไทยเป็นพิเศษ โดยปัจจุบันเป็นผู้เขียนหลักของ Club of Thai Health มีงานอดิเรก คือการปลูกสมุนไพรไทย และเพาะพันธุ์พืชหายาก