โรคลำไส้กลืนกัน (Intussusception) คือ ภาวะลำไส้กลืนกันเป็นรูปแบบของลำไส้อุดตันซึ่งส่วนหนึ่งมุดเข้าโพรงลำไส้ภายในอีกส่วนหนึ่ง แม้ว่าจะเกิดขึ้นได้ทุกที่ในทางเดินอาหาร แต่มักเกิดขึ้นที่ลำไส้เล็กและลำไส้ใหญ่มาบรรจบกัน
ภาวะลำไส้กลืนกันเป็นภาวะที่ส่วนหนึ่งของลำไส้ “มุด” อยู่ภายในอีกส่วนหนึ่งทำให้เกิดการอุดตันในลำไส้ (อุดตัน) แม้ว่าภาวะลำไส้กลืนกันอาจเกิดขึ้นที่ใดก็ได้ในทางเดินอาหาร แต่มักเกิดขึ้นที่รอยต่อของลำไส้เล็กและลำไส้ใหญ่ สิ่งกีดขวางอาจทำให้เกิดอาการบวมและอักเสบที่อาจนำไปสู่การบาดเจ็บที่ลำไส้
ยังไม่ทราบสาเหตุที่แท้จริงของการเกิดโรคะลำไส้กลืนกัน ในกรณีส่วนใหญ่ที่เกิดขึ้น ไวรัสจะทำให้เกิดการบวมของเยื่อบุลำไส้ซึ่งจะเล็ดลอดเข้าไปในลำไส้ด้านล่าง ในเด็กบางคน เกิดจากภาวะที่เด็กเกิดมาพร้อมกับโรค เช่น ติ่งเนื้อหรือถุงผนังอวัยวะ
ภาวะลำไส้กลืนกันเกิดขึ้นบ่อยที่สุดระหว่างอายุสามถึง 36 เดือน แต่อาจปรากฏขึ้นที่อายุใดก็ได้ พบในเด็กประมาณ 1 ใน 1,200 คน และพบบ่อยในเด็กผู้ชาย อาการลำไส้กลืนกันเกิดขึ้นบ่อยที่สุดในฤดูใบไม้ร่วง และฤดูหนาวในช่วงฤดูไวรัส แต่สามารถเกิดขึ้นได้ทุกช่วงเวลาของปี
อาการหลักของภาวะลำไส้กลืนกัน คือ ปวดท้องตะคริว เกิดอาการปวดสลับกันไปกับการไม่ปวด ตอนที่เกิดอาการเจ็บอาจนาน 10 ถึง 15 นาทีหรือนานกว่านั้น และตามด้วยช่วงเวลาที่ไม่มีความเจ็บปวด 20 ถึง 30 นาที หลังจากนั้นความเจ็บปวดจะกลับมา หลังจากมีอาการมาระยะหนึ่ง เด็กบางคนอาจเซื่องซึม (รู้สึกเหนื่อยมาก) เด็กเล็กอาจงอเข่าขึ้นถึงหน้าอกในช่วงที่มีอาการปวด
อาการที่เป็นไปได้อื่น ๆ ของภาวะลำไส้กลืนกัน ได้แก่:
อาการเหล่านี้เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน โดยปกติหนึ่งสัปดาห์หลังจากการเจ็บป่วยจากไวรัสที่ชนิดที่ไม่เจาะจง
อ่านเพิ่มเติมเกี่ยวกับ คลื่นไส้และอาเจียนต่างกันอย่างไร
แม้ว่าบางครั้งอาการลำไส้กลืนกันสามารถสัมผัสได้ว่าเป็นมวลช่องท้องในระหว่างการตรวจร่างกาย แต่การตรวจด้วยคลื่นเสียงความถี่สูงสามารถระบุมวลได้อย่างแม่นยำ 100% และเป็นการทดสอบทางรังสีครั้งแรกสำหรับผู้ป่วยที่มีอาการลำไส้กลืนกัน การทดสอบทางรังสีอีก 2 ครั้ง ได้แก่การสวนแป้งแบเรียมและการสวนแบบลม ยังใช้เพื่อช่วยวินิจฉัยภาวะลำไส้กลืนกัน
เมื่อมีการวินิจฉัยภาวะลำไส้กลืนกัน ขั้นตอนต่อไปคือการพยายามลด (เพื่อดันลำไส้กลับ) โดยใช้สวนล้างคอนทราสต์ของเหลวหรือสวนคอนทราสต์อากาศ (การทดสอบเดียวกับที่ใช้ในการวินิจฉัย) นี่เป็นขั้นตอนทางรังสี ไม่ใช่การผ่าตัด และลูกของคุณไม่จำเป็นต้องดมยาสลบ
การทำสวนทวารด้วยเหลวและการทำสวนทวารด้วยอากาศมีอัตราความสำเร็จ 60% ถึง 70% โดยมีอัตราการกลับเป็นซ้ำ (กลับมา) 6% ถึง 10% และยังมีความเสี่ยงต่ำของการเกิดภาวะแทรกซ้อน หากการรักษาด้วยรังสีไม่สำเร็จ ลูกของคุณจะต้องได้รับการผ่าตัด การผ่าตัดอาจทำได้หากมีการติดเชื้อมาก หรือหากบุตรของท่านป่วยหนักเกินกว่าจะทำหัตถการทางรังสีได้.
ระหว่างการผ่าตัด
หลังจากการผ่าตัด
ลูกของคุณจะได้รับยาแก้ปวดเพื่อให้สบายตัวหลังการผ่าตัด เด็กจะต้องได้รับของเหลวทางหลอดเลือดดำ (ในหลอดเลือดดำ) เป็นเวลาหลายวันเนื่องจากลำไส้จะทำงานช้าลงชั่วคราว จะยังไม่ให้อาหารในช่วงเวลานี้ เด็กส่วนใหญ่สามารถกลับมากินได้อีกในหนึ่งถึงสามวัน
ลูกของคุณจะพร้อมออกจากโรงพยาบาลเมื่อสามารถรับประทานอาหารได้ตามปกติ ไม่มีไข้ หรือของเสียออกจากแผล และมีการทำงานของลำไส้ตามปกติ
เด็กส่วนใหญ่จะต้องการพักฟื้นที่บ้านสักสองสามวันก่อนที่จะกลับไปโรงเรียน และสามถึงสี่สัปดาห์ก่อนที่จะกลับไปออกกำลังกายและเล่นกีฬา
ติดตามการนัดหมาย
การติดตามผลจะมีขึ้นเป็นเวลาสี่สัปดาห์หลังการผ่าตัดของบุตรของท่าน ผู้ให้บริการด้านการดูแลสุขภาพของบุตรหลานของคุณจะตรวจดูบาดแผลและประเมินการฟื้นตัว
คุณอาจสังเกตเห็นอาการบวมเล็กน้อยรอบ ๆ แผล นี่เป็นอาการปกติ อย่างไรก็ตาม โปรดติดต่อแพทย์โดยด่วนหากบุตรหลานของคุณมีอาการ ต่อไปนี้
อ่านเพิ่มเติมเกี่ยวกับ เลือดออกในสมอง
นี่คือแหล่งที่มาข้อมูลของเรา
ผู้เชี่ยวชาญอิสระด้านสุขภาพ ผู้เชี่ยวชาญในด้านสมุนไพรไทยเป็นพิเศษ โดยปัจจุบันเป็นผู้เขียนหลักของ Club of Thai Health มีงานอดิเรก คือการปลูกสมุนไพรไทย และเพาะพันธุ์พืชหายาก